Star Wars Outlaws’ı Ubisoft’un sağladığı erken erişim sayesinde oynadım ve bitirdim. Oyun başta çok gözüme battı, ambargo da var, kimseyle konuşamıyorum. Oturdum kendi kendime. “Eyvah” dedim, “Bu oyun nasıl bitecek?”. Oyun uzaya çıkmama ikinci kez izin verene kadar bu düşünce devam etti ve genel olarak oyunda ilerledikçe göze batma yerini memnuniyete bıraktı.
Star Wars Outlaws’ı oynarken oyun size bir toplama bilgisayar gibi hissettiriyor. Bazı yerler Tomb Raider gibi, bazı yerler Deus Ex gibi, bazı yerler Assassin’s Creed gibi hissettiriyor.
Hikaye
Oyunda Kay Vess adındaki bir hırsız, haydut karışımı birini yönetiyorsunuz. Ondan bundan çalarak geçimini sağlayan Kay’in bu yaşamı, yanlış bir kişiyi soymasıyla değişir. Sliro adındaki bir adamdan çok değerli bir eşyayı çalınca, Sliro elindeki tüm gücü kullanarak Kay Vess’in ölüm emrini verir. Oyun boyunca temel amacımız, bu ölüm emrinden kurtulmak.
Hayatınızı kurtarmak için bir uzay gemisi çalıp uzaya atlıyorsunuz, ancak Kay’in gemi kullanmaya dair en ufak bir fikri yok. Sonuç olarak bir gezegene çakılıyorsunuz. Toshara adındaki bu gezegende, Waka adlı bir mekanik çakılan geminizi tamir ederken, siz Toshara’nın suç dünyasına ufaktan giriş yapıyorsunuz. Oyun, Star Wars V: The Empire Strikes Back‘in sonrasında geçiyor. Galakside suç örgütleri, karteller yaygınlanmış ve bu karteller birbirleriyle çıkar çatışması halinde. Siz de bu çıkar çatışması içinde kendi yolunuzu bulmaya çalışıyorsunuz.
İtibar Sistemi
Oyunda bir itibar sistemi var. Hikaye boyunca aldığınız kararlar, yaptığınız görevler az önce bahsettiğimiz suç örgütleriyle olan ilişkinizi etkiliyor. Yaptığınız görev, bir grubun işine yararken bir başkasının tersine gidebiliyor. Sonuç olarak bir grupla ilişkiniz gelişirken, diğeriyle kötüleşiyor. Bu gruplarla olan ilişkinizin hikaye gidişatına bir etkisi yok. Sanırım sadece finalde 5-10 saniyelik bir sahne değişiyor o kadar. İtibar sisteminin etkisi oynanışta. Örneğin silahınızı güçlendirmek için bir malzemeye ihtiyacınız var. Bu malzeme sadece çeşitli kartellerde olabiliyor. Eğer o kartelle aranız iyiyse, gidip o kartele bağlı bir satıcıdan eşyayı satın alabiliyorsunuz. Eğer o kartelle aranız kötüyse, gizlice kartelin deposuna girip eşyayı çalabiliyorsunuz. Eğer çalarken yakalanırsanız, o kartelle olan ilişkiniz daha da bozuluyor.
Oyunda şöyle bir tasarım hatası var. Bir kartelin deposuna gizlice girip oradan istediğimiz eşyayı alıp yine gizlice çıkmamız gerek. Eğer içeri girmeye çalışırken yakalanırsak kartelin yetkilileri bizi dışarı atıyor, ilişkimiz düşüyor. Tekrar içeri sızmayı deniyorsunuz. Şöyle bir sorun var. Eğer içeri gizlice girip eşyayı çaldıktan sonra yakalanırsanız, çaldığınız eşyayı geri almıyorlar. Sadece ilişkiniz biraz düşmüş oluyor. Tekrar yavaş yavaş gizlice dışarı çıkmakla uğraşmanıza gerek kalmıyor. Kısa bir yan görev yapsanız, o ilişkiyi toparlayabilirsiniz zaten.
İtibar sistemiyle oyuna biraz RPG deneyimi katılmaya çalışılmış ancak başarısız olmuş. Keşke Assassin’s Creed Odyssey gibi bir RPG yapıp o oyuna bu sistemi ekleselerdi. İşte o zaman çok daha iyi olurmuş. Star Wars Outlaws’taki haliyle, sadece oynanışta bazı yerlerde işinizi kolaylaştırıp bazı yerlerde zorlaştıran bir hal almış. Örneğin aranızın aşırı kötü olduğu bir kartele ait bölgeye girerseniz size saldırıyorlar falan. O kadar.
Oynanış
Az önce bahsettiğim gibi, Star Wars Outlaws’ın toplama bir oynanışı var. Pek çok oyundan temel mekanikler alınmış, ancak bunlara bir ek yapılmamış. Oynanış derinliği çok az. Ateş et, öldür, ilerle ya da gizlice hedefe sız döngüleri yapılabilecek en ilkel halleriyle yapılmış. Hadi gizlilik kısımlarında, yardımcımız Nix sayesinde bir tık derinlilik sağlanmış ancak aksiyon çok sade.
Nix
Nix bizim aksolotlumsu evcil hayvanımız. Yeri geliyor, öldürdüğümüz düşmandan düşen eşyayı getiriyor, yeri geliyor küçücük deliklerden geçip istediğimiz odadaki butona basıyor. Oyunu oynamadan önce çok bir işlevi varmış gibi gelmemişti ancak oyunda sürekli ihtiyacınız oluyor kendisine. Hikaye gereği kendisini kullanamadığımız bir bölüm var ve o bölümde onun ne kadar işe yaradığını fark ediyorsunuz. Nix’i isterseniz düşmanlarınızın dikkatini dağıtıp gizlice ilerlemek için, isterseniz platform kısımlarında ilerlemek için kullanabiliyorsunuz. Yeri geliyor bir düşman size saldırdığı zaman, onun kafasına atlayıp görüşünü kapatıp sizin hayatınızı kurtarıyor. Bana Minecraft: Story Mode‘tan Reuben‘i anımsatmadı değil.
Nix’i oyunda etkili bir şekilde kullanmak zorundasınız. Özellikle gizlilik kısımlarında.
Gizlilik
Daha yeni, Hitman oyunlarını bitirdiğimden midir bilmiyorum ama gizlilik bana çok sığ geldi. Genellikle bu gizlilik kısımları, Nix ile başka yöne bakmasını sağladığımız düşmanın arkasındaki havalandırmaya girmekten ibaret. Bu kısımlar bana biraz Deus Ex’te gizlice ilerlediğimiz kısımları hatırlattı. Bazen çok geniş alanlarda gizlice ilerlemeniz gerekiyor. Bu kısımlarda gizlilik zorlayabiliyor ancak bu zorluk, keyif veren bir zorluk değil. Ben oyunu genel olarak gizlilik üzerine oynadım. Çoğu görevde gizli gitmek ya da bam, bam ilerlemek size kalmış. Ancak bazı görevlerde gizlilik zorunlu ve bu görevlerde gizli gitmek çok bunaltıcı. Bu bölümlerde amacınız alarm çalınmadan ilerlemek. İsterseniz silahlı aksiyona girebiliyorsunuz ancak alarmı çalarlarsa işiniz bitti. Düşmanlar, sizi fark ettiğinde en yakın telsiz istasyonumsu şeye gidiyorlar ve buradan alarmı çalıyorlar. Bu yerlerde Nix’i kullanarak, önceden telsiz istasyonunu etkisiz hale getirebiliyorsunuz. Bu sayede gizli gitmeyi bıraksanız bile düşman alarmı çalamıyor. Siz de istediğiniz kadar ses yapabiliyorsunuz. Bu oyunun inandırıcılığını bozan bir durum. Odada cihan harbi veriyoruz, lazerler havada uçuşuyor, orası burası patlıyor. Ama yan odadaki duymuyor ve alarm tetiklenmiyor.
Zorunlu olarak gizli gittiğimiz yerler dışında ben gizlilikten keyif aldım. Özellikle Galaktik İmparatorluk‘a ait yerlerde havalandırmadan ilerlemek keyifli hissettiriyor.
Bulmacamsılar ve Platform Kısımları
Oyunda pek çok platform ögesi ve bulmaca var. Bir ağaç dalına kanca atıp uçurumdan karşıya atlıyorsunuz, duvarlara tırmanıyorsunuz. Bu kısımlar oyunun Tomb Raider gibi hissettiren kısımları. Herhangi bir zorluğu falan yok, zaten atlayacağınız yerlerde sapsarı. Kendini belli ediyor. Modern oyunlardaki sarılık hastalığı burada da devam ediyor. Ama ben Assassin’s Creed’te koşma tuşuna basmak dışında bir şey yapmadığımız platform kısımlarını da severim zaten. Assassin’s Creed’in platform kısımlarının bu kadar basit olmasına rağmen güzel hissettirmesi, animasyon kalitesinden kaynaklanıyordu. Ancak Star Wars Outlaws’ta animasyonlar çok kötü. Emin olmak için gidip ilk Assassin’s Creed’i açtım. 2007’de çıkmasına rağmen bu oyundan çok daha akıcı animasyonları var. Özellikle oyuna ilk başladığımda bu animasyonlar çok rahatsız etmişti ama bir süre sonra neyseki alıştım.
Oyunun bulmaca kısımları da genellikle platform kısımlarının içinde oluyor. İlerlerken bir bakmışsınız yol tıkalı. Nix’i kullanarak oldukça basit bulmacaları çözüp önümüzdeki engelleri kaldırıyoruz.
Aksiyon
Oyunun aksiyonu ise Uncharted gibi hissettiriyor. Oyun her ne kadar açık dünya olsa da, aslında görevler çok çizgisel. Görevlerin size serbestlik sunduğu anlar bolca oluyor. Ancak çok kontrollü bir serbestlik bu. “Görev alanına geri dönün” ekranıyla çok kez karşılaştım. Hadi bir karargaha falan sızmaya çalışırken neyse de, açık dünyada kovalamaca yaparken bile karşılaştım bunla. Bir kartelin deposundan eşya çaldım, onlar da bunu fark etti ve beni kovalamaya başladılar. Atladım motoruma, kaçmaya başladım. Tak diye ekran karardı, *görev alanına geri dönün. Bu tarz şeyler oyunun sürükleyiciliğini baltalıyor.
Karakterimiz Kay, oyun boyunca sadece tek bir tabanca taşıyor. Bu tabancanın üç farklı slotu bulunuyor: Plazma, iyon ve güç. Bu slotların her birinin içinde farklı kullanım modları var. Tekli normal standart atış. Üçlü atış gibi modlar var ve dilerseniz bu modları geliştirebiliyorsunuz. Tabancanızın şarjörü bitmeden daha fazla atış yapmanızı, verdiği hasarı arttırmasını falan sağlıyorsunuz.
Oyun içinde bu üç farklı slotu da sık sık kullanıyorsunuz. Normal çatışma sırasında plazma modunu kullanıyorsunuz. Karşınıza bir robot ya da kalkanlı bir düşman geldiğinde iyon moduna geçiyorsunuz. Üçüncü modu ise az ama güçlü düşmanlarla savaşırken kullanıyorsunuz. Yavaş ama güçlü bir atış yapmanızı sağlıyor. Oyun içinde bu slotlar içinde hızlıca geçiş yapabiliyorsunuz ancak slotların içindeki modlar arasında geçiş yapabilmek için silah yükseltme noktalarına gitmeniz gerekiyor.
Ayrıca silahımızın bayıltıcı atış modu da var. Tek atış yapıyorsunuz, vurduğunuz düşman bayılıyor. Ancak bunu arka arkaya kullanamıyorsunuz. Bir kez kullandıktan sonra uzun bir bekleme süresine giriyor. Bu yüzden ne zaman kullanacağınızı dikkatli seçmeniz gerekiyor. Ben daha çok, gizli giderken yan yana ilerleyen iki kişiyi etkisiz hale getirmek için kullandım. Yan yana ilerleyen düşmanlardan birini silahla bayıltıp, hemen diğerine yakın saldırı yaparak etkisiz hale getirdim.
Oyunda tabanca dışında kullanabildiğimiz silahlar da var aslında. Ancak bunları sadece yerden alıp kullanabiliyoruz. Şarjörleri falan bittiğinde, ya da başka bir objeyle etkileşime geçmemiz gerektiğinde karakterimiz silahını yere atıyor. Bu silahları öldürdüğünüz düşmanlardan falan topluyorsunuz. Bir düşmanı öldürdükten sonra, Nix’i yollayıp onun silahını alabiliyorsunuz. Keşke silahları toplayabilseymişiz. Tüm oyun boyunca tek bir tabancayla ilerlemek bir yerden sonra sıkmaya başlıyor. Düşmanlarınız genelde karşınıza çok büyük gruplar halinde çıkmıyor. Çok büyük halinde düşman varsa karşınızda, bu bölümde zorunlu olarak gizli gitmeniz gerekiyor zaten. E hal böyle olunca, düşmanlardan düşen silahları kullanmak için pek fırsatınız olmuyor. Nix’i yollayıp silahı getirtene kadar zaten tabancanızla düşmanı öldürmüş oluyorsunuz. Bu durum aksiyonu sıkıcı hale getiriyor.
Oyunu oynamaya 21 Ağustos’ta başladım. Ambargo 26 Ağustos’ta kalkacaktı. Yani oyunu oynayıp incelemesini hazırlamak için 5 günüm vardı. Oyunun kreatif direktörü, bir röportaj sırasında ana hikayenin 25-30 saat sürdüğünü söylemişti. İncelemeyi de oyunu bitirmeden yapmak istemediğinden sadece ana hikaye odaklı oynadım. Oyunu bitirmek 13 saat 59 dakikada bitirdim. Buna, oyunun zorunlu yaptırdığı yan görevler de dahil. Bu sürede aksiyonun sıkıcılığı çok gözüme batmadı ancak bol bol yan görev yapa yapa oynarsanız büyük ihtimalle bir yerde baygınlık geçirirsiniz.
Görev Çeşitliliği
Oyunda görevler üçe ayrılıyor: Ana hikaye, kartel görevleri ve yan görevler.
Ana hikaye görevleri kendi içerisinde çok fazla çeşitliliğe sahip değil. Farklı gezegenlerdeki neredeyse birebir aynı İmparatorluk karargahına birden fazla sızdığım bile oldu. Yani oyun kendini bariz olarak tekrar ediyor. Başlangıcı saymazsak, ana hikaye görevleri arada kendini tekrar etse de sürükleyici. Karakterimiz Kay, kartellerin dünyasına adım atarken Jaylen adındaki gizemli bir adam Kay’deki potansiyeli fark eder ve ondan, astronomik ölçüde büyük bir soygun için ekip toplamasını ister. Ana hikayemiz, Kay’in bu ekibi toplamasını ve soygunu konu alıyor. Bu yönüyle bana hikaye matematiği olarak Mass Effect 2’yi anımsattı. Başta dediğim gibi, bu oyun tam bir toplama bilgisayar.
Kartel görevlerinde, oyun evrenindeki 4 kartelden biri gelip size iş veriyor. Onu yapıyorsunuz. Örneğin kartellerden biri gelip, sizden bir ganimeti çalmanızı istiyor. İki farklı kartel bir takas gerçekleştirecek. Bu takas konusu eşyayı, ganimeti çalmamız gerekiyor. Ganimeti almaya gittiğinizde, iki farklı kartelin de anlaşmak üzere olduğunu görüyoruz. Ancak karakterimiz Kay’i fark ediyorlar ve iki tarafta, bizi diğer taraftan sanıyor. Böylece bir çatışma üçgeni çıkıyor. Herkes birbirine saldırıyor. Çatışmanın sonunda sadece biz hayatta kalıyoruz. Ganimeti aradığımızda fark ediyoruz ki, aslında satıcı kartel ganimeti getirmemiş. O kartelin depolarından birine gidip gizlice ganimeti çalıp işverenimize götürüyoruz. İşverenimiz aslında bu ganimeti kendimiz için istememiş. İmparatorluk’tan bir yetkili için bizi bu göreve sokmuş. Biz oradan kalkıp gidecekken imparatorluk görevlisi bizden rüşvet istiyor. Eğer ona para vermezsek, bizi suçlu listesine ekleyeceğini ve Stormtrooperlar tarafından avlanacağımızı söylüyor. Burada karar bize kalmış. İstersek rüşvet verip elimizi kolumuzu sallaya sallaya ilerleyebiliriz. İstersek de raconumuzu çekip ortamdan ayrılabiliriz. Ben rüşvet ödemedim ve mekandan ayrıldım. Mekandan ayrılır ayrılmaz Stromtrooperlar peşime düştü. Aklıma benden daha önce rüşvet isteyen başka bir imparatorluk görevlisi geldi. Demişti ki, eğer imparatorluk peşime düşerse bir miktar para karşılığında benim adımı temizleyebilirmiş. Atladım uzay gemime ve o gezegene doğru yola çıktım. Gezegene inip görevliye gittiğimde fark ettim ki, İmparatorluk beni kovalamayı çoktan bırakmış. Eğer yıldız sistemi değiştirirseniz, İmparatorluk izinizi kaybediyor.
Yan görevlerde ise gel şu kart oyununu oynayalım falan seviyesinde işler var. Çiçek böcek toplama görevi diye andığımız görevlerden ibaretler.
Açık Dünya
Her ne kadar Star Wars atmosferi hoş olsa da, açık dünyada fazla etkinlik yok. Ne gezegenlerde, ne de uzayda benim beklediğim kadar fazla içerik yoktu. Her ne kadar oyunda 4 farklı gezegende oynasak da sanki toplasak, tek bir ortalama açık dünya haritası yapmaz gibi geldi. Ben açık dünya konseptini seven bir insan değilim. O yüzden belki sizin sevebileceğiniz şeyler olabilir.
Oyunda uzay gemisi dışında kullandığımız bir araç daha var. Speederımız yani uçan motorumuz. Bir gezegene indikten sonra ulaşım aracı olarak bunu kullanıyoruz. Ancak bunu kullanmak çok fazla eziyet gibi. Kontrol etmek çok zor, sürekli kaza yapıyorsunuz. Sabit bir hızda ilerliyor araç. Bu da viraj alırken falan sürekli bir yerlere çarpmanıza neden oluyor. Oyun çeşitli yerlerde, ana hikayede ilerlemek için speederı güçlendirmenizi istiyor. Bu güçlendirmelerle nitro, zıplama falan kazandırıyorsunuz araca.
Speeder üzerinde aksiyona girdiğiniz zamanlarda oluyor. Ancak bu zamanlarda, sadece Kay’in adrenalin barı dolduğu anlarda ateş edebiliyorsunuz. Adrenalin barı dolduğunda zamanı durdurup 3 tane düşmanı işaretliyorsunuz. Ve Kay onlara ateş ediyor. Speeder üzerinde giderken serbest bir şekilde ateş etme imkanınız yok. Bu adrenalin özelliğini, normal oyunda da kullanabiliyorsunuz bu arada. Sadece speedera özel değil. Bir çatışma sırasında, adrenalini kullanarak düşmanlarını indirebiliyorsunuz.
Uzay
Uzay.. Uçsuz bucaksız, karanlık, soğuk, sonsuz yokluk. Bu oyunda uzay her ne kadar çok güzel gözükse de, çok boş. Azıcık ilerliyorum, görev alanına geri dön diyor. İçerik deseniz, birbiriyle çatışan korsanlar, karteller dışında pek fazla bir şey yok. Uzay gemisi kullanımı desek, uzay gemisini kullanamıyorsunuz. Uzay gemisi şeklindeki bir otobüsü kullanıyorsunuz. Bunu gökyüzünde geçen bir savaştan farklı hissettiren bir şey yok. Bir gezegenden diğerine gideceğiniz zaman menüyü açıyorsunuz ve gideceğiniz gezegeni seçiyorsunuz. No Man’s Sky’daki gibi pürüzsüz bir geçiş yok ama Starfield kadar oyunu bölücü de değil. İnmek istediğiniz gezegene doğru 10-15 saniye gidiyorsunuz ve inmek istedğiniz yeri seçeceğiniz bir menü açılıyor. Seçtikten sonra geminiz, bulutların içine giriyor. Yükleme ekranını bulutlara gizlemişler. Siyah bir yükleme ekranındansa bunu tercih ederim.
Uzay gemisi aksiyonuna gelirsek. Ana hikaye boyunca uzay aksiyonu çok çok az. Yan görev yaparken karşınıza daha çok uzayla alakalı şey çıkacaktır muhtemelen. Çünkü ben gemiyi yükseltme gereği bile duymadım hiç. Geminin bir parçası bozuktu, onu bile tamir ettirmeme gerek olmadı. Gemi aksiyonunda da pek bir derinlik yok. Yapılabilecek en basit aksiyon sistemi yapılmış. Keyifli değil.
Ancak yine de uzayda olmak çok güzel hissettiriyor. Çünkü uzayın görselliği mükemmel. Çok iyi gözüküyor. Oyunun genel olarak grafikleri kötü olsa da, bu kısımlar çok hoş.
Görsellik
Oyunun Star Wars atmosferi her ne kadar güzel olsa da, grafik kalitesi çağdışı hissettiriyor. Uzay kısımları dışında grafik kalitesi kötü. Animasyonlar, çevre detayları, kaplama kalitesi sanki 5-10 yıllık bir oyun oynuyormuşsunuz gibi hissettiriyor.
Hatalar
Oyunda çok fazla glitch, bug, çökme yaşadım. Oyun boyunca hiç oyunun ilerleyişini kitleyen bir bugla karşılaşmadım ancak 4 kez oyun çöktü. Ben oyunu, Ubisoft’un sağladığı erken erişim sayesinde oynadım. Ubisoft’a buradan tekrar teşekkürler. Oyunun çıkışında, oyuna bir güncelleme gelecek. Bu güncelleme bu hataların ne kadarını çözer, emin değilim. Ben hayatımda ilk kez bir oyuna, daha çıkmadan tüm basınla birlikte aynı anda erişim aldım. Bu yüzden oyunların ilk gün güncellemesi öncesindeki sürümlerindeki hataları hakkında yorum yapmam pek doğru olmaz. T-pose’da kalan karakterler, binaların içine giren objeler, çıldıran yapay zekalar, yüklenmeyen kaplamalar, pek çok sorun yaşadım. Hele kaplamalar, sanki yeni nesil bir oyunu hayatını kaybetmiş bir hard disk’te oynuyormuşum gibi hissettirdi. Bir ara, “Acaba oyunu M2 SSD yerine HDD’ye mi kurdum?” diye bile düşündüm. Benim oynadığım sürümde, frame generation bile düzgün çalışmıyordu. Umarım bu sorunların çoğu ilk gün güncellemesiyle çözülür ama pek umutlu değilim.
Az önce dediğim gibi, ilk kez bir oyun çıkmadan, basın incelemesini hazırlamadan önce inceleme hazırlama şansım oldu. Takıldığın yerde YouTube’a girememek, oynadığın oyun hakkında diğer insanların hiçbir yorumunu bilmeden oynamak hoş bir işmiş. Bugüne kadar hazırladığım tüm incelemelerde, incelemeleri okumasam bile oyunun aldığı puanı görüyordum. Ve bu da ister istemez bir önyargı oluşturuyordu. Bu önyargı olmadan bir şey oynamak daha hoş hissettirdi.
Star Wars
Benim Star Wars ile aram fazla yok. Sadece Star Wars 4 ve 5’i izlemiştim. Bir de küçükken Disney Channel’de yayınlanan bir çizgi filmini izlemiştim ama hiç hatırlamıyorum. Star Wars Outlaws 5. ve 6. filmin arasında geçiyor. Oyunu bitirdikten sonra, serinin diğer filmlerini izleyesim geldi. Oyun, Star Wars atmosferini iyi yansıtıyor. Kişiliksiz bir dünyada değilsiniz.
Oynanır Mı?
Eğer Star Wars’u seven biriyseniz kesinlikle öneririm. Ancak benim gibi Star Wars ile alakanız yoksa, ancak elinizde oyun kalmadığı dönemlerde bir göz atmanızı tavsiye ederim. Bu haliyle, Star Wars teması dışında kendini özel yapan bir yönü olmayan ortalama bir oyun.